The Company Community Forum

Akcja serii ma miejsce w świecie fantasy zwanym "Kyrandią". Pierwsza część opowiada o losach bohatera o imieniu Brandon, a jego celem jest powstrzymanie błazna królewskiego - Malcolma[1]. W drugiej części gracz wciela się w czarodziejkę Zanthię, która ma ocalić krainę przed zagładą[2]. W trzecim i ostatnim tytule gracz kieruje poczynaniami Malcolma (antagonisty z pierwszej części serii).

Tym razem bohaterką gry jest czarodziejka Zanthia. Pewnego dnia w Krainie Kyrandia zaczęły dziać się dziwne rzeczy - zaczęły znikać drzewa i przedmioty. Zanthia ustalić musi, co powoduje tajemnicze znikanie i zatrzymać katastrofalne w skutkach zjawisko.

Scenariusz gry przebiega w żartobliwy sposób. Nie jest to typowa gra fantasy, Zanthia w każdej części zmienia ciuchy na dosyć nieodpowiednie do sytuacji, robi różne głupie rzeczy.

Malcolm’s Revenge to ostatnia gra przygodowa z serii The Legend of Kyrandia i zdecydowanie najbardziej interesująca, jako że pozwala wcielić się w rolę tytułowego błazna. Ów jegomość, jak doskonale pamiętamy, nieźle namieszał kiedyś w królestwie Kyrandii i został za to surowo ukarany. Teraz nadszedł czas na wyjaśnienie sobie pewnych kwestii i ewentualną zemstę.

W porównaniu z poprzednikami, zmieniło się niewiele. Mamy więc stary, dobry interfejs „point & click” i przejrzysty inwentarz wyświetlony pod głównym ekranem. Ale to tylko pozory. Największą nowością jest wskaźnik nastroju, który pozwala nam rozmawiać z napotykanymi osobami na trzy różne sposoby. Oczywiście ma to istotne znaczenie dla samej rozgrywki. Czasem, żeby ruszyć akcję do przodu, trzeba będzie przeprowadzić dialog w konkretnym trybie. Kolejną innowacją jest nieliniowość scenariusza. Istnieją trzy metody na wykonanie całego zadania, a co za tym idzie, trzy różne zakończenia. Ilość wariantów po drodze do finału trudno zliczyć, np. do dżungli możemy się dostać aż na sześć sposobów. Pod koniec gry, musimy też dokonać ważnego wyboru, pomiędzy dobrem, a złem.

Pod względem graficznym, Malcolm’s Revenge prezentuje się nieco lepiej niż wcześniejsze odsłony serii, ale trudno mówić tu o jakiejś rewolucji – nadal jest to tryb niskiej rozdzielczości. Duże wrażenie robi muzyka, już nie mistyczna jak w poprzednich odcinkach, ale bardziej rozrywkowa i wesoła – jak ulał pasująca do szyderczego charakteru głównego bohatera.